Mijn naam is Marije Boerhof. Sinds 1 december werk ik via Joinuz als armoederegisseur bij de Gemeente Velsen. In die rol ben ik trekker van het armoede- en schuldenbeleid. Ik heb een paar grote taken: de voortgang van de implementatie van alle taken en projecten uit het uitvoeringsprogramma bewaken, de samenwerking intern (tussen verschillende beleidsvelden) en extern stimuleren, de dienstverlening aanpassen op basis van hoe stress het brein en uiteindelijk het gedrag aantast (schaarste theorie), een communicatieplan schrijven die nastreeft dat het armoedebeleid hoger op de politieke agenda komt, die helpt regelingen beter vindbaar en leesbaar te maken en die helpt schaamte over het onderwerp tegen te gaan. Ook voer ik nog een aantal projecten uit en ben ik een dienstverleningstak aan het uitbreiden.
Ik heb een kernteam opgericht met 5 andere collega's. Mijn collega's voeren allemaal taken en projecten van het uitvoeringsprogramma uit. Twee van hen zijn de linking-pin tussen uitvoering en beleid. We hebben maandelijks overleg en weten elkaar tussendoor ook te vinden. Iedereen neemt zijn verantwoordelijkheid en denkt graag mee. Dat is heel fijn samenwerken.
Hoe ziet een werkdag van Marije eruit als armoederegisseur?
Ik heb een lijstje van dingen die ik af wil hebben: vervolgbijeenkomst armoedecoalitie voorbereiden, iemand bellen die niet bij de vervolgbijeenkomst kan zijn maar wel een waardevolle bijdrage heeft, een procesvoorstel uitwerken voor een onderhandeling waarbij ik een collega moet betrekken, een programma bedenken voor een overleg met een groepje collega's die meedenken over het aanpassen van de dienstverlening.
Om 09.00 uur belt een man mij van een organisatie met wie wij mogelijk een pilot project opzetten. Ik praat hem bij over de stand van zaken.
Om 10.00 uur heb ik samen met een collega een afspraak met een organisatie die dit kalenderjaar een pilot project draait waarbij ze bij basisscholen inventariseren wat ze doen om kinderarmoede tegen te gaan (bij de kinderen en hun gezinnen) en wat ze nodig hebben. De uitkomst van het project is belangrijk omdat het bepalend kan zijn voor de aanpak van kinderarmoede. Ik geef aan dat het belangrijk is dat de wethouder wordt bijgepraat en dat de besturen van de scholen worden meegenomen. Voor dat laatste vraag ik de organisatie die de pilot draait een presentatie te geven in het eerstvolgende overleg waarbij besturen van basisscholen van de hele gemeente bij elkaar komen.
Om 11.00 uur hebben we een bijeenkomst met onder andere gemeente Utrecht die meer informatie geeft over het huishoudboekje. Het huishoudboekje is een dienstverlening/applicatie waarbij alle vaste lasten (huur, gas, water, verzekeringen etc.) en inkomsten (uitkering, toeslagen, inkomsten uit arbeid etc.) van inwoners automatisch op een tussenrekening komen en worden verdeeld over de crediteuren. Vanuit de tussenrekening wordt er elke maand of week leefgeld uitbetaald. We hebben het over wat er nodig is om het te implementeren, wat de planning is en welke kosten ermee gemoeid zijn. Dat is nog niet uitgekristalliseerd. Tijdens het gesprek ontstaat het idee om bij een volgende bijeenkomst dat op een rij te zetten en meer gemeenten te enthousiasmeren en wellicht schaalvoordeel bij inkoop te realiseren voor wat betreft de technische ondersteuning.
Ik smeer broodjes en loop weer naar buiten voor het resterende kwartiertje. 's middags heb ik even tijd om verder te werken aan de dienstverlening die we uit willen breiden.
Om 14.00 uur sluit ik aan bij een online regionale bijeenkomst van het Mobility Mentoring® netwerk waarbij diverse sprekers zijn uitgenodigd. Mobility Mentoring® is een aanpak gestoeld op de schaarste theorie. De aanpak coached inwoners om problemen inzichtelijk te maken en een stappenplan te maken om die problemen aan te pakken. Ik hoopte tijdens de bijeenkomst meer informatie te krijgen over hoe verschillende organisaties Mobility Mentoring® hebben geïmplementeerd maar na een uur wordt het mij duidelijk dat daar geen aandacht aan wordt geschonken. Ik ga uit de bijeenkomst en ga verder met het plan waar ik daarvoor mee bezig was.Tussendoor heb ik nog een kort overleg met collega's over het huishoudboekje. We hebben het onder andere over de wenselijkheid van het overnemen van financiën en de mate van financiële zelfredzaamheid en komen tot de conclusie dat het in sommige gevallen een uitkomst kan bieden om erger te voorkomen.
Ik besluit de rest van de middag te wijden aan het plan over het uitbreiden van dienstverlening zodat ik mij daar op kan focussen en de andere dingen op mijn to-do lijst voor de volgende dag te bewaren. Om 17.30 uur sluit ik af en ga ik meteen weg omdat ik op tijd wil zijn voor het avondeten met een vriend.
Mijn eerste detacheringsklus als armoederegisseur
Dit is mijn eerste detacheringsklus. Ik heb de luxe om 32 uur per week te besteden aan deze opdracht. Door de diversiteit aan taken en projecten is het nooit saai maar aan de andere kant is het een uitdaging om te zorgen dat dingen wel af komen.
Het leuke aan het onderwerp is dat het betekenisvol werk is. Uiteindelijk gaat het om de inwoner die we beter willen bedienen en bereiken. Dat houd ik altijd in het vizier.. De verwachtingen zijn hooggespannen. Na een jaar wordt mijn functioneren geëvalueerd en aan de raad voorgelegd op basis van die evaluatie wordt besloten of de opdracht een jaar wordt verlengd. Niet alles gaat zo snel als ik het wil maar ik doe mijn best.
Het fijne aan werken via Joinuz
Joinuz is een mensgerichte organisatie. Regelmatig wordt even gepeild, door middel van een belletje, app-je of overleg, hoe het met mij gaat en of ik nog iets nodig heb. De EK voetbalpoule sla ik even over maar zodra we kunnen borrelen ben ik er bij!
Zou jij net zoals Marije willen werken binnen het sociaal domein? Bekijk hier onze vacatures.